Miska dla psa

Psy to zazwyczaj ogromne łakomczuchy, dlatego często właściciele zastanawiają się, jaka miska dla psa będzie odpowiednia? Najlepiej, aby nie przesuwała się po podłodze wraz z pyszczkiem pupila, była łatwa do utrzymaniu w czystości, a pies nie mógł bez trudu rozlewać wody i rozrzucać jedzenia, a na dodatek ważne jest, aby miska estetycznie wyglądała w naszej kuchni.


Jeśli chodzi o tworzywo najczęściej wybierane są miski metalowe, w których bardzo ważne jest, aby miska posiadała gumowy spód co ją dodatkowo obciąża i zapobiega przesuwaniu po podłodze. Często wybierane są również miski plastikowe, które są jeszcze lżejsze od stalowych i na dodatek szybko się niszczą. Istnieją jeszcze miski ceramiczne (porcelanowe), które są już same w sobie wystarczająco ciężkie. Jednak niestety droższe od innych, niezaprzeczalnym plusem natomiast jest wybór wzorów, który jest o wiele większy i dzięki wymyślnym zworkom ładniej się prezentują w naszej kuchni.

Przy wyborze powinniśmy zwracać uwagę na odpowiedni jej rozmiar. i objętość. Miska dla psa musi być oczywiście przystosowana do wielkości naszego pupila. Dla niewielkich psów najczęściej wybiera się miski o standardowej pojemności tj. 0,3 l 0,7 l, przy większych psach nawet do 3l. Jeśli chodzi o miskę do wody potrzebna jest większa niż ta do jedzenia, gdyż każdy pies ma tendencje do chlapania. Poza tym woda w zbyt małej miseczce będzie się bardzo szybko brudzić. Niezbyt odpowiednia do wody jest miska metalowa gdyż może nieco zmieniać smak wody.

W utrzymaniu odpowiedniej czystości miejsca wokół miejsca na posiłki pomogą specjalne plastikowe podkładki pod miski, które można z łatwością wytrzeć gdy piesek nachlapie lub naśmieci. Istnieje również możliwość wyboru dwóch misek na specjalnej plastikowej podstawie, dzięki której się nie przemieszczają. Zestawy dwóch misek są również na niskich nóżkach połączone ze sobą - jedna miseczka na jedzenie i druga na wodę. W razie potrzeby można wyjąć każdą z osobna, gdyż wodę wymienia się częściej niż pokarm, jak również przy czyszczeniu jest to też spore ułatwienie.

Dla większych psów najodpowiedniejsze są miski na regulowanym stojaku. Przydatne są już dla szczeniaka, gdyż wysokość zawsze można wyregulować. Duże psy schylając się przy jedzeniu, przez co są narażone na liczne powikłania, np. na skręt jelit (np. charty, dogi). Duże psy nie powinny też obciążać przednich łap, jest to szczególnie istotne u szczeniąt, gdyż w młodym wieku kształtuje im się układ kostny..
Zwierzęta i przyroda → Artykuły dla zwierząt
ID wpisu: 16772 / 3388

Owczarek kaukaski w wykazie psów agresywnych

W Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 kwietnia 2003 roku dotyczącego wykazu ras psów uznawanych za agresywne na liście znalazło się ich kilkanaście. Prawo kładzie obowiązek posiadania zezwolenia organu gminy do hodowli lub utrzymania ich przedstawicieli. Owczarek kaukaski nie jest jedynym psem należącym do sekcji molosowatych, który został uwzględniony w rejestrze. Obecność tych psów w wykazie nie powinna kojarzyć się potencjalnym właścicielom jedynie z trudnościami w nabyciu tych zwierząt, ale z obowiązkiem i odpowiedzialnością za ich wychowanie.

Owczarek kaukaski podobnie jak równie sympatycznie i uroczo wyglądający akbash dog pochodzący z Turcji czy moskiewski stróżujący nie budzi u ludzi lęku ani obaw. Psy tej starej rasy potrafią być zrównoważone, czujne i stanowcze. Trzeba jednak wiedzieć, że często przejawiają skłonność do dominacji oraz dzięki silnie rozwiniętemu poczuciu terytorializmu nie tolerują intruzów, bywają nieufne wobec obcych. Nieumiejętnie prowadzony owczarek kaukaski łatwo może zacząć przejawiać agresywną naturę. Stąd wielu hodowców odradza niedoświadczonym opiekunom wybór przedstawicieli tej wspaniałej rasy niezależnych psów.

Ciężka, zwarta budowa ciała, silnie umięśniona sylwetka sprawiają, że owczarek kaukaski nadaje się także dzięki posturze do pełnienia roli stróża i wykorzystania go w celach obronnych. Dużą zaletą jest jego zamiłowanie do przebywania na dworze oraz odporność na niesprzyjające, srogie warunki atmosferyczne. Posiada również niezwykle pożądany u stróży domu atut w postaci braku zbędnej hałaśliwości i namolnego ujadanie. I co ważne dla wielu opiekunów, dla rodziny psy potrafią być bardzo przyjacielskie oraz miłe.

Owczarek kaukaski jest rasą, która z pewnością wymaga więcej czasu i cierpliwości w tresurze. Wybierając jej przedstawiciela na swego towarzysza należy wiedzieć, że najczęściej respektuje tylko jednego, uznanego przez nich pana. Jeśli chodzi o pozostałych domowników godzi się ich tolerować, pozwalając na głaskanie i zabawę, ale nie słucha żadnych poleceń wydawanych przez nich.
Jacek Fistaszek
Artelis-psy
Dom i Ogród / Zwierzęta Domowe

Wychowanie pupila

Wychowanie pupila, zwłaszcza jeśli mieszka z nami w domu, to zadanie przed którym staje każdy właściciel zwierząt takich jak np. pies. Nie zawsze jest to zadanie łatwe, ponieważ niekiedy zdarza się, że mamy w swoim otoczeniu zwierzę, które nie jest łatwe do wyszkolenia.
Akcesoria dla zwierząt mogą nam pomóc w tym procesie, ponieważ kiedy zastosujemy odpowiedni system kar i nagród, to możemy liczyć na o wiele łatwiejsze postępy w nauce. Aby jednak jak najszybciej osiągnąć najlepsze rezultaty, możemy postarać się o znalezienie pomocy u zawodowych trenerów lub w książkach.

Kiedy zaczniemy już pracować z naszym pupilem, to powinniśmy jak najbardziej się na tym skupić, ale nie wolno zapominać o tym, że wszelkie ćwiczenia powinniśmy wykonywać w miejscu, gdzie nic nie będzie nam przeszkadzało. Ważne jest także, żeby przygotować dla naszego zwierzaka odpowiednie artykuły zoologiczne, które odpowiednio przygotują go do wykonywania zadanych poleceń. Szkolenie nie będzie łatwe, jeśli nie mamy do czynienia ze zwierzętami, które nie są zazwyczaj uważane przez ludzi za łatwe do tresowania.

Inaczej jest w przypadku zwierząt takich, jak psy, ponieważ mają one o wiele lepsze predyspozycje do pojmowania sztuczek oraz szybkiej nauki nowych zadań. Psy są zwierzętami bardzo pojętnymi i jeśli tylko pomożemy im w nauce, to zapewne będziemy mogli szybko cieszyć się bardzo dobrymi wynikami. Pies bardzo chętnie będzie się uczył nowych rzeczy i jeśli tylko będzie za to odpowiednio chwalony, to bardzo szybko okaże się, że to my będziemy z niego dumni. Należy jednak pamiętać, że psem trzeba się odpowiednio zajmować nie tylko w momencie, kiedy go uczymy.

Jeśli pupil ma przebywać na zewnątrz, należy zadbać, by buda dla psa była odpowiednio dobrana do jego wielkości i by chroniła go przed różnymi warunkami atmosferycznymi, takimi jak mróz, deszcz czy upał. Jeśli będzie to legowisko dla psa znajdujące się w mieszkaniu, również musi odpowiadać wymiarom pupila. Musimy je umieścić w miejscu, które będzie dla niego dobre i nie będziemy musieli się martwić o to, że będzie on niepokojony przez kogokolwiek. Jego legowisko powinno być jego własnym miejscem.
autor Li Li Artelis-psy
Dom i Ogród / Zwierzęta Domowe

Ochrona zwierząt

Przepisy dotyczące ochrony zwierząt w Polsce na tle innych krajów Unii Europejskiej. Przegląd aktów prawnych regulujących sytuację zwierząt oraz porównanie ich z rozwiązaniami z innych krajów.
Ustawa o ochronie zwierząt

W Polsce ochrona zwierząt jest regulowana przez ustawę o ochronie zwierząt z 1997 r. wraz z późniejszymi zmianami oraz poprzez akty wykonawcze poszczególnych ministerstw. Ustawa o ochronie zwierząt zawiera szereg szczegółowych przepisów opisujących jak powinien wyglądać transport, ubój czy rozród zwierząt rzeźnych. Ustawa reguluje również status prawny zwierząt domowych, w tym psów i kotów.

Prawa zwierząt

Ustawa podkreśla, że zwierzę nie jest rzeczą i jest zdolne do odczuwania bólu. Intencją ustawodawcy było zmniejszenie cierpienia zwierząt rzeźnych i hodowlanych oraz zapewnienie odpowiednich warunków życia dla zwierząt domowych.

W ustawie są również ustalone kary dla osób znęcających się nad zwierzętami - do 2 lat pozbawienia wolności.

Lista ras agresywnych

Rozporządzenie Ministra spraw wewnętrznych i administracji określa jakie wymogi należy spełnić, aby móc hodować psy ras agresywnych. Trzeba przejść badania psychologiczne oraz mieć możliwość zapewnienia odpowiednich warunków bytowych dla psa należącego do takiej rasy.

Wywóz psa za granicę

Pies za granicę może się udać tylko wtedy, jeżeli będą spełnione wymogi dotyczące wwozu psa do danego kraju. W większości krajów Unii Europejskiej wystarczy aktualne szczepienie przeciw wściekliźnie. Co ważne pies musi posiadać paszport oraz chip identyfikacyjny. W Wielkiej Brytanii i Szwecji obowiązują oddzielne, ostrzejsze przepisy.

Podsumowanie

Polskie prawo dotyczący ochrony zwierząt nie wyróżnia się na tle innych krajów UE - zasadniczo daje dobrą ochronę zwierzętom. Mimo nacisków grup rolników i myśliwych, nie wprowadzono do Ustawy o ochronie zwierząt nacisków osłabiających ochronę zwierząt.

www.dog-friendly.pl - miejsca przyjazne psom
Paweł Sieńko Dom i Ogród / Zwierzęta Domowe

Petsitter - opiekun dla zwierząt

Usługi petsitterów zyskują w ostatnich latach na popularności. Kim tak właściwie jest petsitter i kto może skorzystać z jego usług? Jest to osoba oferująca usługi związane z opieką nad zwierzętami domowymi. Każdy właściciel psa lub kota musi stanąć od czasu do czasu przed dylematem komu powierzyć opiekę nad swym pupilem.
Może do tego zmusić konieczność wyjazdu, choroba, dłuższe godziny pracy, udział w uroczystościach typu ślub/wesele, pojawienie się w domu małego dziecka i związane z nim obowiązki. Ludzie zawsze trzymali w domach psy i koty a jednak zawód petsittera pojawił się dopiero niedawno. Jest to prawdopodobnie spowodowane znacznie szybszym tempem życia w obecnych czasach, większej ilości godzin poświęcanych pracy. Wiele osób przeprowadza się do większych miast w poszukiwaniu pracy, w nowym miejscu zamieszkania nie ma rodziny ani wielu znajomych, raczej słabo zna sąsiadów. Jeśli jednak jest właścicielem czworonoga musi gdzieś szukać pomocy w opiece nad nim gdy zajdzie taka potrzeba. Niektórzy nie zdają sobie sprawy z tego, że są hotele dla zwierząt lub właśnie petsitterzy, którzy w takich sytuacjach mogą pomóc, przez to albo nie decydują się w ogóle na posiadanie psa czy kota albo może dochodzić do przykrych sytuacji porzucenia zwierzęcia lub oddania go do lokalnego schroniska dla zwierząt. Petsitter może być szczęśliwym rozwiązaniem problemu tych, którzy bardzo chcieliby mieć psa ale spędzają w pracy wiele godzin dziennie, w takim przypadku dochodzący opiekun może wyprowadzać psa na spacer w czasie pracy jego właściciela. Również młodzi rodzice mogą rozważyć możliwość korzystania z takich usług. Pojawienie się w domu małego dziecka wiąże się z wieloma nowymi obowiązkami, mniej czasu poświęcanemu psu, krótsze spacery, wiele nowych ograniczeń, to wszystko może negatywnie odbić się na zachowaniu psa. Codzienny, aktywny spacer z petsitterem może temu zapobiec.

Petsitterzy nie są jedynie alternatywą dla hoteli dla psów, zapewniają psu domową atmosferę w czasie wyjazdu właściciela lub odwiedzają psa w jego własnym mieszkaniu co znacznie zmniejsza stres zwierzęcia związany nie tylko z rozłąką z właścicielem ale i z nowym miejscem w jakim się wtedy może znaleźć. Oferta usług petsittera jest zresztą znacznie bogatsza i nie obejmuje tylko spacerów z psem czy opieki nad nim w czasie wyjazdów właścicieli, wielu opiekunów zwierząt posiada również wiedzę z zakresu podstawowego wychowania i szkolenia psa, opieki nad psem chorym (to bardzo ważne by upewnić się, że dana osoba poradzi sobie z właściwą opieką i pielęgnacją chorego zwierzęcia), petsitter może również zabrać psa do weterynarza lub salonu piękności dla psów gdy właściciel nie ma na to czasu a zachodzi taka potrzeba.

Jak znaleźć odpowiedniego opiekuna dla psa czy kota? W popularnych serwisach ogłoszeniowych znajdziemy mnóstwo ofert tego typu usług, warto jednak poświęcić trochę czasu na znalezienie właściwej osoby. Zapytajmy o posiadane doświadczenia w opiece nad cudzymi (to bardzo ważne!) zwierzętami, to że w czyimś domu od zawsze były zwierzęta nie oznacza że taka osoba będzie potrafiła przewidzieć różne możliwe reakcje obcego psa. Poprośmy o referencje od poprzednich klientów, pozytywna opinia mamy lub cioci nie ma dużej wartości informacyjnej. Wielu petsitterów kształci się w dziedzinach zachowania się zwierząt i opieki nad nimi, dzięki temu wiemy że dana osoba ma co najmniej podstawowe pojęcie na temat potrzeb i psychiki psów lub kotów. W sieci znajdziemy specjalne serwisy dzięki którym możemy znaleźć petsitterów działających w naszej okolicy.

Monika Gajda - opieka dla psów i kotów, szkolenie psów, doradztwo w problemach behawioralnych psów - Kraków.

http://opiekadlapsaikota.za.pl/
Dom i Ogród / Zwierzęta Domowe

Metody na tresurę psów

Podczas jedzenia pies wchodzi na krzesło i prosi o kawałek mięsa? Nocą pies śpi z nami w łóżku? Na spacerach jest niegrzeczny, ciągnie i szczeka na inne psy? Dlaczego zawsze mamy wrażenie, że tylko nasz pies jest najbardziej nieupilnowanym zwierzakiem na osiedlu?


Być może przyda mu się tresura psów. Istnieje kilka przydatnych sztuczek, aby nasz pies był posłuszny. Pierwszy problem to komenda siad. Jeśli chcemy aby nasz pies słuchał komend zamiast biegać i szczekać, musimy przyzwyczaić go do polecenia "siad". Stawiamy przed sobą jego ulubioną przekąskę, np. kość lub kawałek kurczaka w jedne ręce a w drugiej udajemy, że chcemy mu ją dać. Wysuwając rękę z przekąską w górę jednocześnie krzyczymy "siad", a pies zaczyna stać na dwóch łapach. Wtedy zaczynamy powoli opuszczać dłoń, tak aby pies poczuł bardziej smakołyk, aż w końcu męczy się i rzeczywiście siada. W końcu dajemy mu to, na co zasłużył. Ta tresura psów musi być ciągle powtarzana, aż pies sam zacznie reagować na komendę. Problem z spacerem może być szybko rozwiązany, kupując odpowiednią smycz. Często właściciele narzekają na to, że ich pies bardzo ciągnie, więc trzeba kupić smycz, która ściska pysk psa, tak, że kiedy pociągnie, zaboli go pysk i zrozumie, że ciągnięcie jest złe, bo sprawia ból. Również nie powinniśmy panikować w czasie spaceru, np. jeśli po drugiej stronie drogi idzie inny pies. Nie należy wtedy ściskać czy ciągnąć psa, ponieważ dajemy mu wtedy sygnał, że zbliża się zagrożenie. Zamiast tego powinniśmy iść normalnie i nie zwracać uwagi na drugiego psa, wtedy też i nasz pies kompletnie go zignoruje i nie będzie na niego szczekał.
Keram, ID wpisu: 5885 / 1706
Zwierzęta i przyroda → Psy

Nadwaga u psa - jak z nią walczyć?

Europejscy weterynarze alarmują, iż jesteśmy o krok od epidemii otyłości wśród psów. Sytuacja, choć wydaje się niecodzienna, przybrała obrót realnego zagrożenia.


Europejscy weterynarze alarmują, iż jesteśmy o krok od epidemii otyłości wśród psów. Już niemalże jedna trzecia psów mieszkających w miastach ma wyraźnie widoczną nadwagę, bardzo często zbliżającą się do 40% masy ciała. Taka nadwaga jest niezwykle niebezpieczna dla zdrowia naszego czworonożnego domownika. Może powodować zapalenie stawów, cukrzycę, chorobę serca, chorobę nowotworową oraz problemy z poruszaniem się. Zdaniem 66% europejskich weterynarzy problem psiej nadwagi jest obecnie najczęściej spotykanym i należy jak najszybciej się nim zając. Wydawałoby się, iż psią nadwagę najłatwiej ocenić można przyglądając się budowie ciała naszego pupilka, lecz nie jest to do końca takie łatwe. Niezwykle trudno jest bowiem dostrzec lekką nadwagę, kiedy dodatkowo fałdy tłuszczu przykryte są sporą ilością sierści, a niestety od tego właśnie się zaczyna. Dlatego też dostrzeżenie pierwszych objawów nadwagi, które są w wielu przypadkach lekceważone, może zapobiec postępowi choroby. Psy z nadwagą żyją średnio o dwa i pół roku krócej niż te zachowujące właściwą dla rasy i wieku wagę, co przekładając na lata ludzkie daje aż 15 lat. Do głównych przyczyn nadwagi u psów należy przekarmienie i zbyt mała ilość ruchu. Nadmiar niewykorzystanej energii dostarczanej wraz ze zbyt dużą ilością pokarmu jest magazynowany przez organizm właśnie w postaci tkanki tłuszczowej. Terapia odchudzająca naszego czworonoga nie może przebiegać zbyt gwałtownie, a powrót do prawidłowej masy ciała trwa zwykle od kilku do kilkunastu miesięcy. Odpowiednia karma dla psa i rozsądnie ułożony program ruchu jest podstawą rozpoczęcia kuracji odchudzającej naszego pupila. Warto zasięgnąć również rady weterynarza by ten mógł profesjonalnie ułożyć plan kuracji, by nie postępowała zbyt gwałtownie.
MW, ID wpisu: 4794 / 1464
Zwierzęta i przyroda → Psy

Laura moja sunia cz 2

Tu chcę opisać pewne zdarzenie które dotyczyło mojej suni. wypadek który powstał z mojej winy.Niema się czym chwalić, bo jest mi przykro z tego powodu. Chciałby wyczulić
wszystkich na ten problem aby was to nie spotkało.
Moja sunia miała wtedy z siedem może osiem miesięcy.Piękna pogoda lato. Siedzę przy komputerze i gram w swoje ulubione gry.Okno otwarte szeroko. Mój pies przez nie sobie wygląda,bardzo to lubi. Na parking po drugiej stronie ulicy wjechał samochód.Moja sunia potrafiła rozpoznać kiedy mój syn przyjeżdżał. Wśród wielu samochodów wiedziała że to ten. Wielkie poruszenie w oknie,nerwowe ruchy i merdanie ogonem.Spojrzałem w okno i wiedziałem już o co chodzi.Nie myśląc w tym momencie co może się stać,wstałem i wyszedłem z domu do mojego syna.Przechodząc przez ulice moja sunia to widziała.Wstała z fotela i wskoczyła na parapet okna.Nie mogła nas dokładnie widzieć,bo jej drzewo zasłaniało.Nerwowo szukając miejsca,aby nas zobaczyć. W pewnym momencie za daleko się wysunęła i wypadła z okna. Była to wysokość pierwszego pietra.Nagle rozległ się pisk wycie jakby bitego psa.Szczerze
mówiąc sprowadziło to mnie do parteru,zdałem sobie sprawę z tego co mogło się stać.
Spojrzałem w okno psa tam nie było.Pobiegłem w stronę domu i znalazłem mojego strasznie obolałego. Nie pozwolił się dotykać by sprawdzić jak można by mu pomóc.
Jedynym sposobem było położenie go na kocu. Udało się. Zanieśliśmy ja do samochodu i pojechaliśmy do lecznicy.Tam zajęto się nim nim od razu.Badania i prześwietlenie nie trwało może długo,ale dla mnie wydawało się to że to są godziny. Pierwsza diagnoza i szok. psu grozi amputacja tylnej łapy. Nie chciałem się z tym zgodzić.Do pracy przyszła nowa zmiana i tu spotkałem wspaniałego człowieka. Od razu zapytał co się
stało.Opowiedziałem wszystko Kazał nam poczekać.Znowu minuty stawały godzinami choć tak nie było.Nerwy robiły swoje.Widząc lekarza idącego w naszym kierunku,patrząc na jego twarz.Wiedziałem że jest nadzieja by psu uratować łapę.Decyzja krótka wiążąca się z kosztami operacji i czy wyrażamy na to zgodę.Innej decyzji nie mogło być tylko tak zgadzam się.Pies pozostał w lecznicy zaczęto operacje. Po trzech godzinach kazano się dowiedzieć czy operacja skończona.Tak dzwoniłem trzy razy. Po prawie dziewięciu godzinach się skończyła.Pojechaliśmy psa odebrać.Operacja się udała i czekał teraz długi okres powrotu mojej suni do zdrowia.
Tym co się stało chcę was wyczulić na to jak można wyrządzić krzywdę psu.Nie specjalnie. Przez nasze roztargnienie,własne zaniedbanie czy po prostu z bezmyślności
nie zastanawiając się nad skutkami.
Nieważne czy mieszkamy wysoko czy nisko,w mieście czy też poza nim. Zadbajmy o to by nasz pies był bezpieczny.
Roman T
http://psiswiatnaszymioczmi.blogspot.com/

Laura moja sunia cz1

Dostałem moją sunie od znajomych.Pewnego dnia wieczorem ktoś zapukał do moich drzwi.
Przyszła moja znajoma z siostrą. Gdy weszli mieli małe szczenię na reku. Poprosili bym się nim zaopiekował.Dowiedziałem się skąd je mają.Zapewniały mnie że poszukają psu dom.
Miałem się opiekować tylko parę dni.Kiedy przyszły do mnie zapytać czy mają zabrać usłyszały tylko jedno. Zostaje nikomu jej nie oddam.Tak trawiła do mnie.
Pierwsze dni zanim przyzwyczaiła się do nowego otoczenia,to popiskiwanie. Nie chciała
zostawać sama.Każdy dzień przynosił coś nowego.Sunia nabierała zaufania do domowników i nowego miejsca w jakim się znalazła.Mijały dni miesiące,moja sunia rosła.Zaczęła się robić strasznym łobuziakiem.Wszystko ją interesowało,wszędzie musiała pozaglądać. Jej ulubioną zabawą było rozrywanie gumowych zabawek które miała.Pluszowe zabawki były też jej ulubioną zabawą. Lecz żadna z nich nie wytrzymywała za długo.Znudzona zabawkami szukała czegoś innego.Przechodząc koło szuflad ocierała się o nie wracając zaczęła je podgryzać.Jakby to one ją zaczepiły nie ona. Tak było ławą ,pufami i wszystkim co była wstanie dosięgnąć. Kwiaty tak samo nie mogły stać na podłodze,zaraz je podgryzała.To był długi okres czasu zanim się nauczyła że tego nie wolno jej robić.Tak samo jak to że w domu nie załatwia się swoich potrzeb.Tu potrzeba było sporo cierpliwości,obserwacji psa kiedy chce się załatwić. Wtedy zabierało się psa na spacer na dwór.Po pewnym czasie pies zaczyna prosić by wyjść z nim.Przychodzi czas kiedy pies dorasta,nasze kłopoty z nim się
kończą.Nauczony pewnych zasad i zachowań będzie przez nas kochanym członkiem rodziny.
Dziś moja sunia ma 8lat,bardzo ją kocham. Nie zamieniłbym ją na innego psa. Dla mnie
to kolejne doświadczenie bo nie miałem żadnej suni.
Roman T
http://psiswiatnaszymioczmi.blogspot.com/

Nauka siadania na komendę

JoannaLM, ID wpisu: 5843 / 1710 Zwierzęta i przyroda → Psy

Kiedy i jak nauczyć pupila siadania na komendę właściciela? Każdy pies powinien umieć wykonać kilka komend / sztuczek. Ponizej opisuję jak nauczyć pieska jednej z nich, czyli reakcji na komendę "siad".


Kiedy zacząć?
Naukę najlepiej zacząć zaraz jak szczeniak trafi do twojego domu. Jeśli masz psa dorosłego to również nie przeszkadza to w niczym, abyś mógł rozpocząć szkolenie. Psy powinno się uczyć nowych rzeczy podczas całego życia, które razem spędzacie.
Jak to zrobić?
Jest kilka sposobów nauczenia psa, siadał na komendę. Pierwszy z nich i chyba najłatwiejszy,
polega na tym, abyś za każdym razem gdy piesek usiądzie sam podszedł do niego mówiąc "siad" i dał nagrodę (pochwała, zabawka, smakołyk).
Drugim sposób polega na tym, abyś wział smakołyk do reki, pokazał go psu, i trzymając rękę ze smaczkiem na wysokości psiego nosa nie pozwolił psu na zjedzenie go (może go wąchać, lizać) dopóki nie usiądzie. Pies będzie próbował w różny sposób dostać smakołyk i gdy w końcu usiądzie to wtedy szybko mu go daj.
Trzeci sposób polega na tym, że rękę ze smakołykiem unosisz lekko ku górze, pies powinien momentalnie usiąść. Pamiętaj jednak, żeby nie trzymać ręki zbyt wysoko, bo psiak zamiast usiąść będzie próbował podkakiwać.
Czwarty sposób, to nauka za pomocą klikera (małe urządzonko do zaznaczania pożądanego zachowania psa, wydajace specyficzny dźwięk). Za kazdym razem gdy piesek usiądzie zaznacz to zachowanie kliknięciem. Dzięki klikerowi psy uczą się szybciej, ale nie jest on niezbędny. Pamiętaj używając klikera, że po kazdym kliku (nawet jesli będzie przypadkowy, przez pomyłkę) należy się pupilowi smakołyk.
Sposobów tych mozna używać naprzemiennie w zależności od sytuacji. Na poczatku jednak (oprócz pierwszego sposobu) nie nazywaj tego. Dopiero, gdy psiak usiądzie kilka razy dopiero powiedz "siad", gdy już siedzi. Za każdym razem nagradzaj psa. Po kilku powtórkach spróbuj wydać najpierw komendę i zobacz, czy psiak już na nią reaguje, jesli nie to wróć do poprzedniego etapu nauki.
Mój Lucky nauczył sie siadać jak był malutki. Nie umiał jeszcze dobrze chodzic, a już siadał na komendę i podawał łapkę. Jestem z niego dumna. :) Twój pies również może nauczyć się tej i wielu innych sztuczek, pamietaj jednak o konsekwencji i systematyczności ćwiczeń.
Joanna LM
Zapraszam na moje blogi:
mam-psa.blogspot.com
pies-lucky.blogspot.com

Pies, czyli najlepszy przyjaciel człowieka

Poszczególne rasy współczesnego psa są stworzone w wyniku doboru sztucznego. Pies jest podgatunkiem wilka szarego. Człowiek udomowił to zwierzę i przysposobił, tak aby pomagało mu przy polowaniach, w pracach polowych, hodowli owiec, bydła itp. Według źródeł najstarsze ośrodki udomowie...
Współczesny pies, jego forma, poszczególne rasy są stworzone w wyniku doboru sztucznego. Pies jest podgatunkiem wilka szarego. Człowiek udomowił to zwierzę i przysposobił, tak aby pomagało mu przy polowaniach, w pracach polowych, hodowli owiec, bydła itp.

Według źródeł najstarsze ośrodki udomowienia psa to obszary Europy. To tutaj znaleziono kopalne kości zwierzęcia. Odkrycia archeologiczne potwierdziły również występowanie tych zwierząt w osadach ludzkich już 10 000 lat temu na terenach dzisiejszej Turcji, Japonii a także na terenie Stanów Zjednoczonych.

Obecnie występuje kilkadziesiąt ras psa domowego. Powstały one w wyniku sztucznej selekcji. Wyodrębniano i krzyżowano gatunki o określonych cechach, w wyniku tego wieloletniego procesu powstały rasy znane nam obecnie.

Podstawą zdrowia każdego psa jest optymalnie przygotowana dieta. Obecnie na rynku można zakupić wiele gotowych karm dla psów, o odpowiednio dobranych składnikach. Ważne jest bowiem, aby dieta psa zbilansowana była prawidłowo. Wartości odżywcze pokarmu powinny być uzależnione od rozmiarów psa i jego trybu życia. Inne potrzeby ma jamnik, a inne aktywnie żyjący pies Gończy Hiszpański.
Emilka Kowalska Dom i Ogród / Zwierzęta Domowe

Historia pochodzenia Yorkshire Terrier

Jak wielu posiadaczy psów rasy Yorkshire Terrier wie skąd się ona wzięła? Jaką drogę ewolucji musiała przejść abyśmy dzisiaj mogli cieszyć się towarzystwem naszych pupili.
Historia powstania Yorkshire Terriera powiązana jest z północnymi rejonami Anglii, hrabstwami Yorkshire, Manchester i Leeds. Wielkie psy i psy myśliwskie były przywilejem wyłącznie dla bogaczy. Prostym biednym ludziom nie wolno było posiadać dużych psów stąd też powstała potrzeba na małego mocnego psa obdarzonego nieco agresywnym charakterem, którego można było używać do zwalczania szczurów i myszy. W ten sposób rozwinęło się wiele ras terierów. Niektóre z nich były przodkami obecnego Yorkshire terriera.
Lata 1860-1870, były okresem rewolucji przemysłowej kiedy to szkoccy tkacze emigrowali do Anglii. Towarzyszyły im małe psy, głównie Clydesdale, Paisley i Scottish Terriery. Te przywiezione ze Szkocji rasy psów oraz Manchester terier, Dandie Dinmont Terrier, Skye Terrier i Maltańczyk prawdopodobnie przyczyniły się do powstania Yorkshire Terriera.

Yorków używano do tępienia szkodników w przędzy, wyrobach włókienniczych, później także w kopalniach i młynach. W późniejszym okresie polowanie na szczury przerodziło się w sport (na niewielkiej arenie yorki musiały pokonać jak najwięcej szczurów w określonym czasie). Zwycięskie psy były dochodowym źródłem i po zakończeniu kariery przynosiły zysk właścicielom jako reproduktory.

Najbardziej znanym i najważniejszym z punktu widzenia powstania rasy Yorkshire Terrierem, był Huddersfield Ben, urodzony w 1865 roku.. Huddersfield Ben odnosił doskonałe wyniki w konkursach duszenia szczurów. Pozostawił po sobie liczną gromadkę pięknego potomstwa, które dalej przekazywało jego typowe cechy i wyznaczyło wygląd i wizerunek rasy oraz cechy charakteru, które do dziś zachowały się u tej rasy.

Jednak aby dostosować się do upodobań właścicieli kopalń i wielkich dam, kiedy ta rasa trafiła na salony miejskie i dworskie, wzrost i wielkość Yorkshire Terriera musiały ulec zmianie. Hodowcy starali się uzyskiwać każdorazowo mniejsze pieski o obfitszym i dłuższym owłosieniu. W miejsce podłużnej, 8-kilogramowej sylwetki Bena drogą selekcji otrzymano trzy kilogramowego yorka o kwadratowej sylwetce. Poraz pierwszy opracowano ten wzorzec w 1898 roku.

To, co w rasie Yorkshire Terrier jest całkowicie nietypowe to fakt, iż York wywodzi się z najuboższych dzielnic robotniczych. Stąd w charakterze psów tej rasy odnajdziemy takie cechy, jak: zawziętość, żądza działania i duch walki. Dopiero później york został odkryty przez wyższe warstwy społeczne, które uczyniły go jednym z najbardziej ulubionych piesków salonowych.
Obecnie Yorkshire Terriery są jedną z najpopularniejszych ras na całym świecie mającą rzesze wiernych wielbicieli.

www.wychowacpsa.blogspot.com wienix
Dom i Ogród / Zwierzęta Domowe

Psy i brzydko pachnące problemy układu pokarmowego

Wzdęcia, zaparcia, biegunka - te przykre dolegliwości dotyczą także psów. Nie wolno nam zapominać, że kondycja fizyczna i stan zdrowia zwierząt domowych zależą przede wszystkim od nas, dlatego warto wiedzieć jakie są przyczyny zaburzeń pracy układu pokarmowego, jak im zapobiegać oraz jak z nimi walczyć kiedy już się pojawią.
Wzdęcia i burczenie w brzuchu

Kiedy naszemu psu zaczyna burczeć w brzuchu, wkrótce możemy się spodziewać efektów w postaci przykrych zapachów. Pies może mieć wiatry z różnych powodów, do najczęstszych należą nieodpowiednia dieta lub zbyt szybka jej zmiana, zjedzenie resztek pożywienia dla ludzi, zjedzenie na spacerze rozkładających się resztek pokarmu, a także zaawansowany wiek naszego czworonoga.

Nieodpowiednia dieta dla psa

Wiatry u Twojego psa mogą oznaczać ból brzuchaKażdy pies, oprócz ogólnie przyjętych norm dla danej rasy, płci, stanu zdrowia i wieku ma swoje własne, indywidualne wymagania dotyczące odżywiania. Troskliwy opiekun wie co służy, a co szkodzi jego pupilowi i tak komponuje jego posiłki, by zwierzę nie odczuwało przykrych dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Karmy dla zwierząt powinny być dobierane w oparciu o wyżej wymienione czynniki, jeśli jednak pies cierpi na zaparcia, biegunkę lub wzdęcia, to znak, że dana dieta mu nie służy. Najlepszym rozwiązaniem będzie konsultacja z lekarzem weterynarii oraz wnikliwa analiza składników zawartych w podawanej karmie dla zwierząt. Weterynarz prawdopodobnie zaleci wyeliminowanie z diety dodatków takich jak resztki jedzenia domowników, a także smakołyków, które mogą być nietolerowane przez naszego psa. Pamiętajmy, że wysokiej jakości zbilansowane jedzenie dla psów, zawiera wszystko co jest potrzebne dla ich prawidłowego funkcjonowania, dlatego niepotrzebne są smakołyki, kości, czy resztki z obiadu, które mogą tylko zaszkodzić. Weźmy też pod uwagę, że psy mogą źle tolerować ziarna kukurydzy zawarte w wielu karmach, oraz drób, który może uczulać czworonoga.

Jak wprowadzać psu nową karmę

Warto wiedzieć, że wszelkie zmiany w diecie zwierząt domowych wprowadzamy stopniowo. Jeśli z jakiegoś powodu decydujemy się na inną karmę niż podawaliśmy dotychczas, należy zacząć od dodawania jej w małej ilości do poprzedniej karmy. Z każdym dniem zwiększamy proporcje nowej karmy w stosunku do tej, którą chcemy wyeliminować. Proces ten powinien trwać od 4 do 6 dni, a więc dopiero po pięciu dniach mieszania pokarmów, możemy zaserwować naszemu pupilowi nową karmę, oczywiście pod warunkiem, że w czasie wprowadzania zmian nie wystąpiły nagłe dolegliwości ze strony układu pokarmowego.

Przykre zapachy pojawiają się coraz częściej wraz z wiekiem psa

Z wiekiem pojawiają się problemy z układem pokarmowymGdy pies się starzeje pojawiają się takie dolegliwości jak wiatry, co najczęściej spowodowane jest zwiotczeniem mięśni układu pokarmowego. Z wiekiem zmianie ulegają także procesy trawienia tłuszczu, białek i węglowodanów, czy mamy zatem na to jakiś wpływ? Pomimo tego, że nie pokonamy praw natury, możemy zminimalizować dolegliwości charakterystyczne dla zwierząt w zaawansowanym wieku. Posiłki należy podawać w mniejszych porcjach ale 4 razy dziennie, ważny jest także wybór karmy spośród tych przeznaczonych dla psów seniorów. Są to karmy lekkostrawne, zapobiegające wzdęciom i zaparciom, a także otyłości. Regulują pracę układu pokarmowego starszych zwierząt, u których zmniejsza się przemiana materii i tolerancja na wiele składników odżywczych.

Zaparcia u psów

Zaparcia u psów mogą być spowodowane połknięciem przedmiotów czy zjedzeniem kości, to także często wynik nieprawidłowej diety. Przewlekłe i nawracające zaparcia są bardzo niebezpieczne dla zdrowia zwierzęcia, mogą nawet wymagać interwencji chirurgicznej! Doraźnie można pomóc psu w wypróżnieniu się podając mu olej parafinowy – należy jednak zasięgnąć porady lekarza weterynarii jaką ilość oleju możemy podać naszemu psu. Ogólnie przyjmuje się, że jest to 2 razy dziennie 1 łyżka stołowa na 15 kg masy ciała zwierzęcia. Problem zaparć może także towarzyszyć różnym chorobom i być niepokojącym sygnałem, że zaczyna się dziać coś niedobrego, stąd ważna jest obserwacja psa, znajomość jego zachowań i umiejętność rozpoznania jego samopoczucia.

Gdy zaparcia stanowią problem przewlekły

Jeśli jednak zaparcie u naszego czworonoga nie jest jednorazową kwestią ale powracającym problemem, musimy zmienić dietę na bogatszą w błonnik, a także zapewnić psu więcej ruchu. Jeśli decydujemy się na zbilansowaną karmę, to dodatki nie będą raczej potrzebne, jeśli sami komponujemy posiłki naszemu psu, to warto dodawać do nich otręby owsiane w ilości nie przekraczającej 0,5 - 2 łyżek na dobę w zależności od masy ciała psa. Optymalna dieta i regularne spacery powinny rozstrzygnąć problem, na wszelki wypadek warto jednak wyeliminować z psiego jadłospisu kości, które bardzo często stanowią główną przyczynę zaparć!

Biegunka u psów

W przypadku dorosłych psów najważniejsza jest obserwacja naszego czworonoga, widzimy przecież jak się zachowuje, czy jest osłabiony, jak szybko traci siły, czy nie ma chęci do zabawy, czy pije wodę, czy stracił zainteresowanie otoczeniem, etc. W przypadku połączenia tychże objawów z biegunką powinniśmy pokazać zwierzę lekarzowi, przyczyną biegunki może być bowiem zatrucie rośliną, czy substancją chemiczną.

Biegunka u psów dorosłych

Biegunka u szczeniaków wymaga natychmiastowej wizyty u weterynarzaJeśli pies czuje się dobrze, a biegunka była jednorazowym wydarzeniem wystarczy obserwacja. Należy zapewnić psu dostęp do świeżej wody ale pokarm dla psów należy odstawić przynajmniej na 12 godzin. Po tym czasie pierwszy posiłek powinien być lekkostrawny, najlepiej zacząć od gotowanego ryżu, ewentualnie ryżu z mięsem kurczaka, jeśli oczywiście pies nie ma uczulenia na drób. Można też namoczyć w ciepłej wodzie suchą karmę i wymieszać ją z ryżem, taki posiłek podajemy w małej ilości i obserwujemy zwierzę. Ważne jest czy pies je z apetytem, czy niechętnie i jak zareaguje jego układ pokarmowy. Jeśli biegunka nie ustaje wizyta w gabinecie weterynarii jest konieczna.

Biegunka u szczeniąt

Biegunka jest szczególnie groźna dla szczeniąt, u których bardzo szybko może dojść do odwodnienia organizmu. Dlatego jeśli szczenię ma biegunkę bezzwłocznie zgłoś się do lekarza weterynarii, niezależnie od jej przyczyny pies otrzyma kroplówkę, która uzupełni niedobór wody i elektrolitów we właściwej proporcji.

Uwaga!

Jeśli podejrzewamy, że nasz pies zjadł na spacerze coś trującego, na przykład padlinę, mysz albo trutkę na szczury, nie czekajmy na pierwsze objawy zatrucia, ale natychmiast zabierzmy zwierzę do lekarza, który na wszelki wypadek poda leki zapobiegające skutkom działania tej niebezpiecznej trucizny.

Magdalena Banach

http://www.inet-partner.pl
Dom i Ogród / Zwierzęta Domowe

Zdrowie szczenięcia

Po około dwóch tygodniach od przyniesienia szczeniaka do domu należy skontaktować się z lekarzem weterynarii, aby sprawdził czy pies jest zdrowy.
Niestety, niekiedy lekarz może stwierdzić poważne kłopoty zdrowotne. W tym przypadku powinniście wspólnie zdecydować, czy zwrócić szczeniaka, czy zażądać zwrotu kosztów leczenia od hodowcy. Po upływie dłuższego czasu trudno udowodnić, że za zły stan zdrowia psa odpowiada hodowca.

Jeśli pierwsza wizyta w lecznicy weterynaryjnej będzie przykra dla szczeniaka, następne mogą być bardzo trudne dla wszystkich. Lekarz weterynarii postara się uspokoic swojego pacjenta, ale dobrze jest zabrać ze sobą na pierwszą wizytę smakołyki, aby mógł podać je przed i w czasie badania. Wszystko po to, aby szczeniak miał tylko przyjemne wspomnienia z pobytu w lecznicy, nie bał się i nie wyrywał.

Ochrona przed chorobami zakaźnymi

Lekarz weterynarii może od razu rozpocząć cykl szczepień przeciwko najczęstszym zakaźnym chorobom psów lub poradzi odczekać kilka dni. Pierwsze szczepionki podaje się dwukrotnie zazwyczaj między 4 a 8 tygodniem życia, by zapewnić szczeniakowi kompletną ochronę. Ochrona nie jest całkowita jeszcze przez ponad tydzień od ostatniej szczepionki i w tym czasie szczeniaka nie można wyprowadzać z domu, chyba że będziemy go nieść na rękach. Od lekarza weterynarii otrzymasz książeczkę zdrowia, z datami odnotowanych szczepień. Zachowaj ją, aby co roku rejestrować kolejne szczepienia. Lekarz weterynarii powinien również poradzić, jak odrobaczać psa. W zasadzie wszystkie szczenięta mają glisty. Zarażają się nimi od matki, poprzez łożysko jeszcze przed urodzeniem, a także ssąc zakażone mleko. Jeśli glisty są zbyt liczne, mogą powodować poważne dolegliwości. Lekarz weterynarii zapisze najodpowiedniejszy środek na odrobaczenie.

Szczenięta powinny być rutynowo odrobaczane co dwa tygodnie do 12 tygodnia życia, poźniej co miesiąc aż do 6 miesiąca życia. Jeżeli szczenię przyjmuje środki odrobaczające przeciwko innym obleńcom, to zwalczają one również glisty.

Dowiedz się również, jak chronić psa przed pchłami. Swędzenie i małe skupiska ciemnych drobin brudu w sierści świadczą o tym, że szczeniak ma pchły. Pchły rozmnażają się bardzo szybko, więc natychmiast zacznij działać. Również pozostałe zwierzęta w domu, ich posłania, dywany i obicia mebli będą wymagały odpchlenia.

Codziennie sprawdzaj stan zdrowia szczeniaka, usuń wydzielinę z kącików oczu, sprawdź stan uszu i wnętrza pyska. Odgarnij ręką sierść, by sprawdzić, czy nie ma śladu pcheł i unieś ogon psa, by sprawdzić, czy sierść pod nim jest czysta. Takie rutynowe badanie przyzwyczai szczeniaka do dotyku i pozwoli na szybkie wykrycie wszelkich problemów zdrowotnych, zamin się rozwiną. Powinieneś również od czasu do czasu czesać szczeniaka.

Ochrona zdrowia szczenięcia

- W ciągu kilku dni po przyniesieniu psa do domu, sprawdź stan jego zdrowia, poddając go badaniu przez lekarza weterynarii.

- Upewnij się, że szczeniak otrzymuje wszelkie niezbędne szczepienia ochronne.

- Pamiętaj o odrobaczaniu.

- Regularnie czesz szczenię, sprawdzaj, czy nie ma pcheł, zaczerwienionych uszu lub innych podrażnień.

- Sprawdzaj czy zęby rozwijają się prawidłowo.

- Rozważ możliwość ubezpieczenia szczenięcia.

kosik_wszystkoopsach.blogspot.com
Dom i Ogród / Zwierzęta Domowe

Szczenię w domu

Szczenię będzie miało dość wrażeń jak na jeden dzień - odłączenie od matki i rodzeństwa, podróż w nieznane, przybycie na nowe miejsce, nowi opiekunowie, nowe posłanie, zapachy, hałasy - więc nie stresuj go bardziej i pozwól mu odpocząć. Pamiętaj, że szczenię śpi przez większą część dnia.

Stopniowo oswajaj młode z nowymi ludźmi i różnymi bodźcami. Dzieci muszą być pod kontrolą i nie powinny bawić się ze szczeniakiem, zanim się do nich nie przyzwyczai. Wybierz cichy kąt w kuchni lub pokoju i nakarm szczeniaka. Będziesz potrzebował stabilnej miski, żeby nie mogło sie nią bawić (dobra jest mała miska z prostymi brzegami, chroniącymi przed rozrzuceniem karmy) i większej na wodę.

Młody psiak jest wyjątkowo ciekawski. Uważaj na przewody elektryczne, kubki z gorącą kawą i rozrzucone dziecięce zabawki. Barierka powstrzyma je przed wejściem do niedozwolonych miejsc w domu. Schowaj wartościowe rzeczy (i kapcie!) przed małymi ząbkami.

Po dniu pełnym wrażeń w nowym domu szczenię będzie chciało odpocząć. Nie musi mieć specjalnego posłania. Odpowiednie będzie zwykłe pudło kartonowe z wycietym otworem. Dla wygody szczenięcia wyłóż pudło starymi ręcznikami lub kocem. Zanim ułożysz go do snu, sprawdź, czy jest najedzony, wynies na dwór, żeby się załatwił, nim ułoży się do snu. Wyjdź cicho z pokoju - nie rób zamieszania i zignoruj wszelkie protesty, choćby były najsilniejsze, inaczej pies szybko sie nauczy, że skomlenie jest najlepszym sposobem zwócenia na siebie uwagi. Jeśli szczenię śpi z tobą w sypialni przez kilka pierwszych nocy, nie bierz go do łóżka, gdy tylko zaskomli, inaczej nie będziesz mógł go potem tego oduczyć.



Czego będzie potrzebowało szczenię

- Miejsca do jedzenia. Miski na pokarm i wodę postaw w spokojnym kącie, z dala od miejsca, w którym jadasz posiłki.

- Miejca do spania. Może to być pudło kartonowe, wyłożone materiałem łatwym do prania, umieszczone w miejscu bez przeciągów. Jeśli pozwolisz szczenięciu spać w łóżku, wiedz, że trudni będzie je tego potem oduczyć.

- Dokladnego badania przez lekarza weterynarii w ciągu pierwszego tygodnia pobytu w domu.

- Obroży i znaczka identyfikacyjnego. Upewnij się, czy obroża nie jest zbyt luźna, lub zbyt ciasna. Będziesz musiał ją wymieniać, ponieważ szczenię rośnie, kup tanią, wykonaną z taśmy.

- Krótkiej, mocnej smyczy do spacerów i długiej, automatycznej do nauki wykonywania poleceń.

- Niezmienionej diety w pierwszym tygodniu. Początkowo stosuj dietę zaleconą przez hodowcę.

- Bezpiecznego otoczenia. Usuń wszelkie potencjalne zagrożenia, z jakimi może zetknąć się szczenię. Musisz ustalić, do których pomieszczeń w domu nie wolno psu wchodzić.

-Kojca do zabawy, jeśli musisz na krótko pozostawić szczenię bez opieki.

- Różnorodnych, bezpiecznych zabawek.

kosik_wszystkoopsach.blogspot.com
Dom i Ogród / Zwierzęta Domowe

Prześwietlanie stawów u psów - czy konieczne i w jakim wieku?

Jedną z obiegowych opinii jest potrzeba prześwietlenia szczeniakia w wieku około 4 miesięcy pod kątem dysplazji. Po prawie 3 latach spędzonych z moim psem wiem już na co zwracać naprawdę uwagę a co można traktować z przymrużeniem oka.
Właściciel szczeniaka, który osiągnął wiek 4 miesięcy lub nieco więcej zazwyczaj zachęcany jest przez weterynarzy w mniej lub bardziej delikatny sposób, że należałoby pieska prześwietlić pod kątem dysplazji stawów. W związku z moimi bardzo dobrymi relacjami z hodowcami u których zakupiłem psa oraz spędzonymi setkami godzin na rozmowach podczas spotkań z nimi (bynajmniej nie spowodowanych problemami zdrowotnymi mojego psa – tylko chęcią dostarczenia mojemu psu kontaktu z innymi psami, z którymi regularnie się spotyka i bardzo chętnie bawi) pragnę podzielić się paroma istotnymi informacjami płynącymi z tych rozmów oraz moich osobistych doświadczeń związanych z tym tematem.

Jak ustrzec się dysplazji? Po pierwsze: nie kupować nigdy psa rasowego od pseudohodowców, którzy np. labradora sprzedają przez internet za 300 zł. Pomijając fakt, że są to najczęściej fabryki, których właścicielom zależy tylko na maksymalizacji zysków to na dodatek często z daną rasą powyższe psy mają tyle wspólnego, że są do niej podobne. Taki pseudohodowca karmi psy najtańszymi karmami niedostarczając odpowiedniej ilości składników pokarmowych a co za tym idzie powodując już w wieku szczenięcym szereg różnych chorób, które uwidaczniają się dopiero po nabyciu naszego pupila. Ponadto nie szczepi tych psów oraz nie poddaje przeglądowi miotu w związku kynologicznym. Gdyby to robił – to za samą karmę dobrej jakości przez okres prawie 2 miesięcy od urodzenia szczeniaka do jego sprzedaży zapłaciłby około 300 zł. A gdzie szczepionki, opłaty za przegląd miotu, za badania genetyczne wykluczające niektóre rodzaje chorób?

Po drugie: nie oszczędzać na jedzeniu psa! Skoro kogoś nie stać na psa rasowego – niech go nie kupuje – są przecież mieszańce – bardziej odporne na różne choroby i mniej wymagające. Karma dobrej klasy dla psa, który waży 30 – 35 kg kosztuje około 150 zł miesięcznie i zapewnia mu wszystkie niezbędne składniki odżywcze w odpowiednich proporcjach dzięki czemu minimalizujemy prawie do zera możliwość wystąpienia dysplazji.

Kiedy pies osiągnie wiek 4 miesięcy – jeśli nie występują u niego żadne niepokojące objawy (jeżeli nie kuleje, nie ma problemów ze wstawaniem itp.), jeśli był prawidłowo odżywiany (nie karmą z supermarketu, w która kosztowała 40 zł i starczyła na miesiąc – czy chciałbyś żeby np. twoje dziecko odżywiało się za 40 zł miesięcznie? – raczej nie byłoby okazem zdrowia!) to nie istnieje żadna uzasadniona potrzeba prześwietlania psa pod kątem dysplazji. Nie dość, że jak można wyczytać w fachowej literaturze nie jest to miarodajne badanie, gdyż w związku z rozrostem tkanek w tym wieku może być błędnie zinterpretowane jako dysplazja to na dodatek, aby było miarodajne należy je powtórzyć w wieku około 1 roku. Mamy więc następującą sytuację: wydaliśmy wcale niemałe pieniądze na prześwietlenie, które i tak żeby mieć pewność należy powtórzyć kiedy pies osiągnie rok. Weterynarz powie wam, że widzi zaczątki dysplazji (ha ha) i żeby jej przeciwdziałać zacznie was naciągać na specjalne karmy, preparaty i tak dalej. Po roku okaże się, że oczywiście dzięki tym wszystkim wspaniałym specyfikom wasz pies został wyleczony. Tu czeka nas niestety niemiła niespodzianka. Zgodnie z wieloma publikacjami (nie w Internecie ale w literaturze tematu) odsetek psów rzeczywiście wyleczonych z dysplazji, u których w wieku 4 miesięcy ją stwierdzono to tylko kilka procent. Niestety nie ma tu pewności czy to rzeczywiste wyleczenia czy raczej błędna diagnoza, która po kolejnym badaniu w późniejszym wieku została potraktowana jako sukces leczenia.

Podsumowując aby mieć zdrowego psa dbajmy o to od samego początku – już od chwili decyzji, że chcemy go kupić. Następnie wybierzmy dobrych hodowców w przypadku psów rasowych lub schronisko, które ma dobrą opinię - jeśli decydujemy się na psa ze schroniska. Zapewnijmy mu oprócz miłości również bardziej przyziemne potrzeby takie jak odpowiedniej jakości karma (lub przyrządzajmy mu pokarm sami – co wymaga o wiele większej znajomości potrzeb danej rasy oraz czasu i obarczone jest niebezpieczeństwem złego zbilansowania odpowiednich składników pokarmowych) i w końcu pod żadnym pozorem nie przemęczajmy szczeniaczka zbyt długimi spacerami lub zabawą szczególnie do pierwszego roku życia.

Zainteresowanych tematyką psów zapraszam na mojego bloga: http://pierzasty-mojpiesija.blogspot.com/
Dom i Ogród / Zwierzęta Domowe

Podwórkowe ogrodzenia dla psów

Jacek, ID wpisu: 2880 / 158 Dom i wnętrze → Materiały budowlane

Wiele miłośników psów matkujących swoich ulubieńców w mieszkaniach nie wyobraża sobie, jak można trzymać zwierzęta na dworze. Niekiedy bez względu na wyposażenie kojców, komórek czy bud, wszystkie ogrodzenia kojarzone są z brakiem troski o los czworonogów. Jednak mieszkańcy domów podmiejskich i na wsiach znajdują wiele uzasadnień chowania psa na terenie posesji i bronią swojego stanowiska w sprawie powierzania psu odpowiedzialnych zadań.

Wiele właścicieli wolnostojących budynków podejmuje decyzje przekazania psom funkcji stróży dobytku. Aby dać im więcej swobody, którą wyraźniej ogranicza przypięcie do łańcuchów umieszczane są dla nich przestronne ogrodzenia. Naturalnie można samemu pokusić się o zbudowanie według własnego projektu ogrodzenia z siatki. Ważne, by materiał, z której zostanie spleciona, był odporny na przegryzanie, zabezpieczony przed korozją i niekaleczący zwierzaka. Wielu fachowców zachęca do wynajmowania wyspecjalizowanych firm w tworzeniu podobnych zagród. Żeby jednak żaden spec nie zrobił nas na szaro, warto wcześniej nabyć wiedzę o rodzajach tworzywa, z którego wykonane jest oferowane ogrodzenia z siatki. Eksperci nie tyko mają dostarczyć, profesjonalnie zamontować ogrodzenia po rzetelnych pomiarach, ale również służyć radą i sprawdzonym doświadczeniem.

Alternatywą dla tradycyjnego kojca czy łańcucha jest od wielu lat tzw. elektryczny pastuch w formie niewidocznego ogrodzenia, umożliwiającego kontrolę zachowania psa na terenie posesji, w tym wyznaczenia stref dostępnych i zakazanych. Wkroczenie zwierzaka w strefę impulsu sprawia, że założona elektryczna obroża z odbiornikiem wyzwala nieprzyjemny impuls elektrostatyczny, powodujący gwałtowne napięcie mięśni. Według wielu treserów elektryczny pastuch umożliwia szybkie szkolenie psa przez unikanie przez niego miejsc kojarzonych z przykrymi bodźcami. Właściciele, którym niemile jest widziana obecność dość szpecącego ogrodzenia z siatki koło furtki i bramy wjazdowej, mogą rozważyć możliwość zakupu elektrycznej zagrody.

Osoby będące przeciwne trzymaniu psów na dworze nie powinny martwić się o kondycję zdrowotną tych zwierząt. Chowanie psa od wczesnych dni życia poza domem hartuje jego odporność i zapewnia mimo wszystko wystarczającą dawkę ruchu, gdy trzymane jest wewnątrz przestronnego ogrodzenia. Wiele właścicieli na porę godzin dziennie wypuszcza zwierzaka z kojca, by mógł wybiegać na podwórzu. Oczywiście w środku ogrodzenia psy powinny mieć zapewnioną wodę, pożywienie oraz nieprzewiewaną, chroniącą przed opadami budę.

Zarówno popularne ogrodzenia z siatki jak i innych materiałów spełniają ważną funkcję w domostwach, gospodarstwach oraz firmach, na terenie których często przebywają nieznane zwierzakom osoby. Aby zabezpieczyć i uspokoić gości czy klientów, właściciele powinni kontrolować zachowanie podopiecznego czworonoga.
Ciekawe artykuły

Polacy coraz lepiej dbają o swoje pieski

Jacek, ID wpisu: 633 / 158 Zwierzęta i przyroda → Psy

Mimo pojawiających się w mediach coraz to nowych przykładach znęcania się nad psami, według statystyk Polacy zdają się coraz lepiej dbać o swoje pieski. Notuje się coraz mniej przypadków znęcania się nad psami.


Według danych z Głównego Urzędu Statystycznego w roku 2007 zanotowano aż o prawie 23% mniej przypadków znęcania się nad psami. Oczywiście są to tylko zauważone przypadki, jednak możemy przypuszczać, że przekładają się na całą statystykę i wszystkich właścicieli piesków. Tym bardziej, że w tym samym czasie liczba inspektorów uprawnionych do kontroli traktowania zwierząt wzrosła o 38%. Polacy lepiej dbają nie tylko o pieski. Zmalała też liczba zanotowanych przypadków znęcania się nad kotami i innymi zwierzętami. W tym też zwierzętami gospodarskimi. Dla wszystkich zwierząt liczba ta zmalała o prawie 24%. Wśród województw najwięcej nieodpowiedzialnych właścicieli psiaków jest w województwie mazowieckim - tam zanotowano aż 75% wszystkich przypadków znęcania się nad psami. Jest to czarne województwo jeżeli chodzi o traktowanie piesków. Kolejne są województwo wielkopolskie i dolnośląskie, które jednak z mazowieckim równać się nie mogą. Jak pokazują statystyki Polacy coraz stają się coraz bardziej odpowiedzialni, jeżeli chodzi o pieski. Kupując psy z ogłoszenia zdają się wiedzieć, z jakimi obowiązkami się to wiąże. Chociaż schroniska dla psów ciągle są przepełnione biednymi pieskami porzuconymi przez ich właścicieli, którzy zazwyczaj zaspokoili swoją ciekawość, chęć odmiany i po kilku miesiącach oddają pieski.
Ciekawe artykuły

Psy rasowe nie tylko do zabawy

Jacek, ID wpisu: 849 / 158 Zwierzęta i przyroda → Psy

Nie każdy wie, że psy rasowe niegdyś nie służyły jedynie do zabawy i towarzystwa - tak jak jest to teraz. Kiedyś psy hodowano tylko po to, by pełniło określone funkcje.


Nie każdy wie, że psy rasowe niegdyś nie służyły jedynie do zabawy i towarzystwa - tak jak jest to teraz. Kiedyś psy hodowano tylko po to, by pełniło określone funkcje.

Większość z obecnych ras psów powstała po to by spełniać określone zadania. Wzorce tych ras zrodziły się poprzez wieloletnie i wielopokoleniowe selekcje, dobieranie cech tak by wyłonić najbardziej charakterystyczne osobniki - tak by utworzyć wzór rasy psów, która najlepiej nadaje się do funkcji, które ma spełniać.

Najczęściej hodowano rasowe psy myśliwskie i obronne. Niektóre psy myśliwskie musiały mieć dobry węch, musiały umieć znaleźć zwierzynę w gąszczu lasu. Inne psy rasowe do polowań musiały być silne i zwinne by móc pokonać ciężką zwierzynę. Jeszcze inne musiały dobrze pływać, a jednocześnie ich charakter nie mógł pozwolić na to, żeby psy te zjadły upolowaną zwierzynę. Rasowe psy obronne musiały być silne i groźne, ale cechy ich charakteru nie mogły pozwolić na zwrócenie się tych psów przeciwko właścicielowi.
Jest wiele innych ras psów, które hodowane były dla innych cech - psy pasterskie, tropiące, pociągowe i inne. Wszystkie psy rasowe łączy to, że powstały po to, by odpowiednio służyć ludziom.

Taką rasą użytkową jest na przykład Beagle. Jest to rasa, która powstała w średniowieczu, której funkcją było polowanie w sforach na niewielkie zwierzęta - zające, lisy. Psy Beagle mają świetny węch, który pozwala im na dokładne tropienie zwierzyny - zarówno zdrowej, jak i postrzelonej (tropienie po krwi). Dziś większość właścicieli psów Beagle trzyma je dla towarzystwa i do zabawy, niewielu zdaje sobie sprawę z tego, że rasa ta powstała tylko po to, by spełniać określone funkcje, by móc pomagać ludziom.

Ale nie ważne czy pies rasowy, który mamy, został stworzony po to, by pomagać przy polowaniach, tropić zwierzynę, chronić owcy czy ciągnąć sanie należy mu się dużo ciepła i radości. Każdy pies powinien być traktowany na równi i każdy, nawet mieszaniec powinien być szczęśliwy w rękach swojego pana.
Ciekawe artykuły

Dlaczego pies jest otyły?

Myślisz, że trzy kilogramy to dla psa niewiele? Spróbuj nosić przez cały dzień zgrzewkę wody mineralnej - przekonasz się, ile dla zwierzęcia znaczy taka otyłość. I pamiętaj - jesteś za to odpowiedzialny. Źle dobrana karma dla psa to główna przyczyna nadmiaru kilogramów.


Definicja otyłości jest prosta: mamy z nią do czynienia wtedy, kiedy wzrost masy ciała przekracza 20 proc. normy. Kiedy rzecz dotyczy człowieka - wszystko jest jasne. Dodatkowe kilkanaście kilogramów widać gołym okiem. Potrzebne są nowe ubrania, a przejście dłuższego dystansu powoduje narastające zmęczenie. Kiedy rzecz dotyczy psa, nadwaga przestaje być tak dobrze widoczna. Dodatkowe trzy kilogramy wagi chowają się pod sierścią. No i pies nie potrzebuje ubrań. Jego samopoczucie jednak i stan zdrowia są tak samo gorsze jak w przypadku ludzi. Ten sam jest też winny - człowiek. Dlaczego? Bo za otyłość odpowiada choćby niewłaściwie dobrana karma dla psa.

Zdaniem dziennikarzy miesięcznika Mój Pies problem leży w żywieniu zwierząt pokarmem mieszanym - suchym i mokrym. Skład obu rodzajów karmy dla psa jest bowiem różny. W 100 g jedzenia suchego znajduje się na przykład około 21 g białka, 12 g tłuszczu i 50 g węglowodanów. W przeliczeniu daje to 360 kcal. Z kolei w takiej samej ilości jedzenia z puszki węglowodanów jest znacznie mniej, bo około 12 g. W efekcie porcja takiej karmy ma jedynie 100 kcal. Ponieważ pies potrzebuje około 750 kcal dziennie, łatwo obliczyć, że żeby zaspokoić swoje potrzeby musi zjeść 200 g karmy suchej lub 750 g karmy puszkowej. Właściciele jednak - bardzo często w dobrej wierze - mieszają oba rodzaje pożywienia w proporcjach jeden do jednego. Efektem jest nadmiar dostarczanych kalorii i dodatkowe kilogramy wagi psa.

Jeśli karma dla psa dobierana jest w sposób niewłaściwy - otyłość pojawia się prędzej czy później. Razem z nią przychodzą zagrożenia dla zdrowia zwierzęcia. Jakie? Otyłe psy narażone są na takie choroby jak cukrzyca, choroby serca i układu oddechowego, pogorszenie jakości sierści czy schorzenia kostno-stawowe. Zwierzę może też mieć obniżoną odporność. Najgroźniejsze jest jednak skrócenie życia psa.

Tak jak każdy organizm żywy, także pies może zachorować niezależnie od tego, czy jest otyły, czy nie. W przypadku psa otyłego jednak rośnie ryzyko powikłań związanych z utrudnionym dostępem do narządów wewnętrznych. Czas zabiegu jest wówczas dłuższy, a tolerancja na zmiany oraz leki - obniżona.

Czy nadwagę można rozpoznać? Czy ostrzeżenie może być na tyle wczesne, że karma dla psa zacznie być dobierana właściwie i dzięki temu uda się uniknąć dalszych komplikacji? Zapewne. Trzeba tylko dobrze przyglądać się temu, jak zmienia się zwierzę. Objawy nadwagi to bowiem nie tylko wzrost masy ciała, ale także zmieniony wygląd sylwetki, czyli powiększenie obrysu brzucha, brak wcięcia w talii, wałeczki tłuszczu), trudności w poruszaniu, niechęć do wysiłku fizycznego czy wysokich temperatur. Podejrzana może być niższa aktywność ruchowa - kiedy żywy do tej pory pies zaczyna spędzać dnie leżąc - możemy podejrzewać, że przeszkadza mu masa ciała. W takiej sytuacji przywrócenie właściwych proporcji żywieniowych i odpowiednia karma dla psa mogą być kluczowe.
Artur Żukowski, ID wpisu: 6711 / 246 Zwierzęta i przyroda → Psy

Pozytywne szkolenie

Krystek, ID wpisu: 12522 / 2836 Zwierzęta i przyroda → Psy

Każdy właściciel ma swoje sposoby by nauczyć psa posłuszeństwa i dobrych manier. Nie zawsze jest to proste, bo wśród psów też są uparciuchy, z którymi trudno sobie poradzić.


W żadnym wypadku nie wolno bić psa! Najbardziej skutecznym sposobem szkolenia i postępowania są metody pozytywne, oraz całkowite ignorowanie psa, gdy zachowuje się źle. Nie zwracanie uwagi jest naturalnym zachowaniem, które wszystkie psy stosują wobec siebie nawzajem i doskonale znają jego znaczenie. psa należy ignorować tak długo, aż zacznie szukać kontaktu z nami. Ale wtedy nie można dać się sprowokować, tylko odczekać jeszcze chwilę, a następnie wypowiedzieć komendę. Gdy pies ją wykona, zachowujemy się tak, jakby się nic nie wydarzyło. Z każdym psem warto pracować, ale dobre efekty uzyskuje się tylko wtedy, gdy szkoli się go właściwie!!! Przede wszystkim należy stosować metody pozytywne. Nagradzanie tylko za wykonanie komendy nagroda jest cenna informacji dla psa motywuje go do dalszych starań. Można stosować zabawę z wykorzystaniem gadżetu, który jest niedostępny na co dzień smakołyku i pochwały słownej lub głaskania po żabocie i bokach pyska. Nie należy głaskać psa po głowie ani między uszami ani też klepać go w tym miejscu - taki gest nie jest dla niego nagrodą. Zajęcia z psem powinny trwać najwyżej ok. 5min. i składać się z 4-5 kilkusekundowych powtórzeń. Godzinne treningi nie maja sensu, bo psy nie potrafią koncentrować się tak długo i są znudzone pracą. Ćwiczenie należy urozmaicać - zaczynać od najłatwiejszych i w miarę postępów stopniowo je utrudniać. Warto pamiętać, że zbyt trudne ćwiczenia zniechęcają psy do szkolenia. Dobrze poprowadzony trening jest atrakcją dla psa i sprawia mu przyjemność!
http:/psie-rasy.blogspot.com
http://megapensja.pl/?user=kryha77

Zanim przywieziemy szczeniaka do domu

Ile osób tak naprawde przed zakupem psa zastanawia sie jak powien byc przygotowany dom do przyjęcia nowego lokatora? Artykuł ten może choć w minimalnym zakresie przybliży wam ten temat.


Przed przywiezieniem szczenięcia do domu upewnijmy się że dom został właściwie przygotowany do przyjęcia nowego lokatora. Oznacza to ze powinniśmy:- właściwie zabezpieczyć kable elektryczne aby piesek nie mógł ich gryźć;- wszelkiego typu detergenty, chemikalia powinny być przechowywane w miejscu niedostępnym dla naszego pieska;- musimy właściwie zabezpieczyć roślinność jaką mamy w domu, szczególnie tą trującą (azalia, rododendron, gwiazda betlejemska, difenbachia, oleander, cis japoński, bluszcz itp.)- nie należy zostawiać zabawek dziecięcych na podłodze gdyż niektóre posiadają na tyle małe elementy że szczeniak mógłby je z łatwością połknąć.Dbając o bezpieczeństwo naszego szczeniaczka musimy pamiętać że wszystko co mogłoby mu zaszkodzić lub mogło być przez niego pogryzione powinno znaleźć się poza jego zasięgiem. Drugą rzeczą nad którą powinniśmy się zastanowić zanim przywieziemy nowego lokatora do domu jest właściwy wybór miejsca gdzie będzie spał i gdzie będziemy podawać mu jedzenie.Przy wyborze miejsca należy wziąć pod uwagę aby legowisko nie znajdowało się na przeciągu, ani w miejscu gdzie lokatorzy co chwile się poruszają. Ważne jest też aby miejsce to pozwalało szczeniakowi obserwować życie pozostałych członków rodziny. Pamiętajmy że kojec jaki kupimy pieskowi będzie mu służył przez kilka dobrych lat dlatego zwróćmy uwagę na jego wielkość tak aby piesek mógł czuć się w nim swobodnie gdy urośnie. Mój Dyzio ( tak zdrobniale nazywam mojego yorka ) nie chce przyzwyczaić się do nowego kojca, ten który dostał ponad 2 lata temu był już dziesiątki razy łatany jednakże jest on dla niego niezastąpiony . Kojec dla naszego psa to jedyne miejsce ( azyl ) gdzie pies może czuć się bezkarnie nawet gdy coś zbroi. Wybór miejsca gdzie będziemy podawać karmę naszemu psiakowi jest również ważny. Musi być to miejsce będzie można swobodnie postawić miskę na karmę i wodę. Mój piesek ma oddzielne dwie miseczki osobną na wodę i osobna na karmę. Uważam że są one o tyle praktyczniejsze od zespolonych misek gdyż woda którą uzupełniamy bądź też wymieniamy pieskowi nie rozlewa się po karmie a karma w czasie jedzenia jej przez psa nie wpada do wody brudząc jej. Ponadto pojedyncza miska ułatwi nam szkolenie twojego pieska - o czym napisze w następnym poście. Należy pamiętać aby pies miał całodobowy dostęp do świeżej wody i przynajmniej raz na dobę powinniśmy umyć mu miski.

Wienix, ID wpisu: 12694 / 2881 Zwierzęta i przyroda → Psy

Codzienna kontrola naszego psa

Jeżeli planujesz kupno lub masz już psa to musisz zdać sobie sprawę jak ważna jest codzienna kontrola naszego czworonoga jakie czynności w związku z tym należy wykonać.


Już od pierwszych miesięcy życia naszego szczeniaczka powinniśmy systematycznie przyzwyczajać go do nawyku kontroli i pielęgnacji jego sierści, uzębienia, uszu, oczu, pazurów.Należy codziennie przyzwyczajać naszego szczeniaka do pielęgnacji i dotyku. W tym celu najlepiej postawić psa na stoliku lub innym podwyższeniu ( nie wykonujemy tych czynności na podłodze - piesek musi odróżniać czynności wykonywane na podwyższeniu) następnie przesuwamy dłońmi po jego ciele i w dół łap sprawdzając oczy, uszy, pazury i zęby.Praktycznie codziennie wyczesujemy naszego psiaka (do sierści krótkiej używamy szczotek z włosia a do długiej grzebieni lub szczotek z twardszymi metalowymi zębami) oraz przemywamy mu oczy i uszy ( niektórym rasom psów np. yorkshire terrier usuwa się włosy wyrastające w uchu ). Do przemywania oczu i uszu używam gotowych preparatów w płynie i wacików. Dodatkowo w czasie codziennej kontroli powinniśmy delikatnie otworzyć pyszczek naszego pieska i palcem przesunąć po jego zębach i dziąsłach. Na stałe zęby poczekać będziemy musieli do ok. 6 miesiąca życia psa. Przyzwyczajanie go do otwierania pyska i dotykania zębów oraz dziąseł ułatwi nam w przyszłości czyszczenie ich oraz spokojne zachowanie się psa w czasie badań u weterynarza. Podczas skracania pazurów musimy uważać aby nie przyciąć ich za krótko gdyż może to spowodować silne krwawienie z okolic pazura a co za tym idzie zniechęcić naszego psa do tego typu zabiegu. Jeżeli nie mamy doświadczenia w obcinaniu pazurków to najlepiej poprosić o pomoc przychodnie weterynaryjną bądź też skorzystać z usług psiego fryzjera.
Wienix, ID wpisu: 12697 / 2881 Zwierzęta i przyroda → Psy

Ubezpieczenie psa rodzaje polis

Pies to dziś równoprawny członek rodziny ma swoje miejsce w naszych domach oraz sercach. Z całych sił dbamy, aby zwierzak był szczęśliwy i zdrowy. Jednak zdarza się, że zwierzak zniszczy coś kosztownego lub wymaga drogiego leczenia wtedy docenia się wartość ubezpieczenia psa. Jaką polisę wybrać, by była korzystna dla nas i czworonoga?


Ubezpieczenie dla psa

Pies jako istota czująca i kochana przez rodzinę, wymaga sporej troski. Należy nie tylko go karmić, kąpać i szczepić, ale również brać odpowiedzialność za wyrządzone przez niego szkody czy płacić za jego leczenie. Warto więc ubezpieczyć psa, co jest bezsporne, ale jak to zrobić, by nie przepłacać a móc spać spokojnie?

Ubezpieczenie psa przy nas jest możliwe, gdy taką opcję włączymy do naszej polisy OC w życiu prywatnym. Opcja zapewnia wypłatę odszkodowania osobie, którą pies ugryzie lub coś jej zniszczy np. płaszcz. Wykupienie tego dodatku nie jest kosztowne i część właścicieli psów decyduje się właśnie na nią. Niemniej chroni ona tylko w części psa wszak za jego leczenie czy operację, zapłacimy już z własnej kieszeni ubezpieczyciel nie odpowiada za takie zdarzenia.

Drugi rodzaj ubezpieczeń to osobne polisy dla psa. W ramach ubezpieczenia psa otrzymujemy szeroki wachlarz ochrony. Poszkodowany przez psa otrzyma odszkodowanie, my zaś dostaniemy zwrot kosztów leczenia, operacji, rehabilitacji, eutanazji, pochówku lub utylizacji zwłok. Dostaniemy też odszkodowanie w razie padnięcia lub zaginięcia zwierzaka. Jak widać, taka ochrona jest pełna i lepiej zabezpiecza nasze interesy. Wszak pies w całym życiu może nikogo nie ugryźć, ale chorować może często a na jesieni życia wymagać uśpienia, by nie przedłużały się jego cierpienia. Warto o tym pomyśleć i nadmiernie nie oszczędzać osobne ubezpieczenie psa kosztuje w zależności od ubezpieczyciela od kilkudziesięciu do kilkuset złotych rocznie. Wpływ na koszty ma często rasa psa rasy uznane za agresywne wycenia się w inny sposób.

Uwaga

Aby kupić ubezpieczenie psa, musimy mieć zaświadczenie od weterynarza, że zwierzę jest w pełni zdrowe, sprawne i bez oznak żadnych schorzeń. Pies musi też mieścić się w widełkach wiekowych zwykle ubezpiecza się psy starsze, niż 6 miesięcy, ale młodsze, niż kilka (maksymalnie 10) lat.
Patrycja, Copywriter
Zwierzęta i przyroda → Psy Patrycja_T, ID wpisu: 15115 / 2302

Podróż szczeniaczka do nowego domu

Wienix, ID wpisu: 12702 / 2881

Jadąc po pieska należy zabrać ze sobą kilka niezbędnych rzeczy, które przydadzą sie nam w czasie podróży samochodem i pomogą szczeniakowi lepiej znieść stres w trakcie jazdy samochodem.


Wspólnie z moją żoną zabralismy ze sobą ręcznik którym potarlismy matkę szczenięcia i jego rodzeństwo. Czynność ta ma na celu ułatwienie szczenięciu szybsze zaaklimatyzowanie się w nowym domu oraz pomoże mu lepiej znieść trudy podróży.
Przed samym odjazdem powinniśmy spędzić z pieskiem trochę czasu w samochodzie, aby przyzwyczaił się do tego miejsca. Powinniśmy zadbać aby pierwsza podróż samochodem kojarzyła się naszemu pieskowi z pozytywnymi doznaniami. Należy pamiętać, że jazda samochodem jaką odbędzie z nami piesek może być dla niego stresująca z dwóch powodów : szczeniaczek rozstaje sie z matką i rodzeństwem oraz podróż samochodem może być jego pierwszym takim doświadczeniem. Na wypadek wystąpienia choroby lokomocyjnej u pieska powinniśmy zabrać sie kilka papierowych ręczników i foliową torbę oraz wodę(dodatkowo zabrałem jeszcze "pampersa"). Nie możemy też zapomnieć o zaopatrzeniu się w klatkę podróżną dla naszego pieska która będzie dla niego bezpiecznym i znajomym miejscem w czasie podróży. W taką klatkę można zaopatrzyć sie w każdym sklepie zoologicznym. Należy zwrócić uwagę aby była dostatecznie duża dla naszego pieska kiedy będzie już dojrzałym psem gdyż bedziemy jej używać podczas dłuższych podróży.Dodatkowo połozyłem na dno klatki wspomnianego wcześniej "pampersa" aby piesek w czasie jazdy miał sucho kiedy będzie załatwiał swoje potrzeby.I tak zabezpieczoną podróż nasz psiak przejechał z nami po raz pierwszy ponad 120 km. Po przyjeździe do domu ręcznik którym był zapach jego matki i rodzeństwa położyłem do kojca w którym śpi.

http://naszyork.blogspot.com/